Onze eerste week
25 oktober 2013 - San Jerónimo de Tunán, Peru
Sorry dat we nu pas iets van ons kunnen laten weten, maar het internet is hier niet al te best. Gisteren was het er zelfs niet. Dit weekend zijn we op uitstap geweest naar Moray en de zoutterrassen van Maras. Maras was zeer mooi, we hebben allemaal van het zout geproefd. Op elk terras is een zoutlaag van 10cm waarvan men enkel de eerste 3cm kan ontginnen. ( Dat hebben we ook maar van een voorbijgaande gids gehoord.) Daarna zijn we naar Moray geweest, daar waren ongewild de meest ongewenste toerist van de dag. Zoals je op de foto's gaat kunnen zien, zijn er allemaal verschillende etages, die vroeger gebruikt werden voor landbouw. We hebben deze allemaal beklommen en heel veel foto's gemaakt. Tot grote ergernis van de security, bleek dat dit absoluut niet mocht, dat was te lezen op de inkomkaart, die we niet bekeken hadden (typisch). Toen zijn we direct naar boven gestuurd met alle gevolgen van dien... De hoogteziekte had nog nooit zo hard toegeslagen als toen. We waren misselijk, buitenadem, hyperventilatie en super vermoeid. Als laatste wouden we een klein lokaal dorpje bezoeken, waarbij Ans haar eerste Peruaan geholpen heeft met de befaamde Heimlich manoeuvre. Dit leek eerst niet te werken tot een plaatselijke vrouw een bord vol met afvalwater op hen beide gooide. Met als gevolg dat Ans stonk. In dit dorpje wouden we nog graag de kerk en de ruïnes gaan bezoeken, maar we hadden honger en het begon te gieten ( + hagelen) waarop we naar huis zijn vertrokken. Nu staan deze nog op ons programma. In Cusco hebben we nog een tussenstop gemaakt om een hapje te eten. Dit was goodkoop ( 5 soles voor een bord met kip, rijst, frietjes en koude groenten). Daarna zijn we naar het appartement vertrokken en lag Tessa om half 5 's avonds al te slapen (extreem vermoeiende dag). Ans is samen met Tinne ( onze nieuwe huisgenoot) nog iets gaan drinken, waarbij ze het verhaal achter het brandend kerkhof hebben ontdekt. Blijkbaar was er hier een 8 dagen durend feest ter ere van de doden aan de gang. Waarbij men lijken verbrand op het kerkhof. ( Vies dat we daar zolang hebben naar staan kijken)
Onze eerste stagedagen vielen voor ons allen niet zo goed mee, we waren allen geschrokken hoe het er toe gaat. Zo krijgen patiënten er geen propere lakens als ze hun bed hebben bevuild, worden naalden verschillende malen herbruikt. Moeten patiënten zelf alles aanschaffen (medicatie, materiaal). En moeten we blijkbaar buiten het Spaans ook hun dialect (Quechua) verstaan, dit alles maakt het vermoeiend en moeilijk voor ons. Het communiceren met de patiënten en verpleging verloopt niet zoals verwacht, de moeite lijkt enkel van onze kant komen. Gelukkige spreken sommige dokters een beetje Engels, en zij helpen ons dan ook waar nodig. Maar zoals alles zullen zowel de verpleegkundigen, als wij aan elkaar wennen, waardoor alles een stuk vlotter zal verlopen. Dit blijkt doordat onze 2de dag al wat beter ging.
We gaan hier zo dadelijk eten, dus we gaan af ronden.
Binnenkort meer verhalen uit het verre Peru!!
Zonnige en soms regenachtige groeten,
Valerie, Ans, Jolien en Tessa! xxx
Het zal na een tijdje allemaal wel meevallen dat je gewend bent aan de cultuurschok. Inderdaad zo te lezen is het daar wel héél anders dan bij ons maar de middelen hebben ze misschien niet tot hun beschikken (zoveel materiaal).En de taal ja da zal nog eventjes moeten wennen hé.
Maar meiden hou de moed erin. Het is zowiezo een hele ervaring dat je opdoet.
Zo zie je maar: zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.
Kop op en hou moed!!!!
groetjes en dikke kus en knuffel aan Ans (we missen je)
Amai jullie eerste dag stage, worden die naalden dan bij 1 persoon het ruikt of bij verschillende? Die taal dat is zeker wennen. Heb het woensdag nog onder vonden op het werk. Moest bij anderlecht gaan werken en ken geen frans. Heb toen toch even aan jullie gedacht. En die dialectten maakt het er niet simpell op. Allé jullie gaan dat goed doen en veel leren.
Groetjes en dikke kus en knuffel aan tessa
Leuk een berichtje van jullie te lezen.
Ik zie dat jullie op de korte tijd dat jullie daar zijn, precies al heel wat hebben meegemaakt. Hopelijk maken jullie al heel veel mooie momenten mee, tussen die iets mindere. Ik hoop dat de stages beter zullen gaan meevallen! Maar mss moeten jullie inderdaad nog wat aan elkaar wennen ;) ik duim!
Heel veel succes enplezier voor jullie allemaal!
Alien
niet teveel nadenken en knopje omdraaien anders houden jullie het niet vol ;)!!!
zo zie je maar dat het in ons klein belgielandje nog zo slecht niet is he :)
blijven jullie voorzichtig kwa hygiëne in t ziekenhuis want als ik jullie verhalen zo hoor is het wel nodig !
geniet er nog van en tot gauw mss lezen we dan een stukje spaans op de blog ;)
ly schat en knuffels meisjes xxxx
dikke knuffel en kus!
En aan jullie allemaal veel succes en plezier! xxxx
Ik hoop dat jullie ondertussen al een beetje bekomen zijn van de schok.
Hopelijk krijgen we nog wat nieuws van jullie want ik ben toch wel benieuwd hoe het verder met jullie gaat.
Hier gaat alles zijn gewone gangetje en ik ben blij dat jullie de kans krijgen om een andere wereld te ontdekken.
Regengroetjes vanuit Lier
Mieke Vinken